วันที่ 17 สิงหาคม 2564 นายกิติพงศ์ สงนุ้ย หัวหน้าเขตห้ามล่าสัตว์ป่าหมู่เกาะลิบง จังหวัดตรัง เปิดเผยว่าเจ้าหน้าที่เขตห้ามล่าสัตว์ป่าหมู่เกาะลิบง ได้ส่งมอบซากพะยูนให้กับศูนย์วิจัยทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันตอนล่าง เพื่อพิสูจน์หาสาเหตุการตาย
โดยเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2564 ได้มีชาวประมงพื้นบ้านชาวบ้านท่าโต๊ะเมฆ หมู่ที่ 5 ต.นาเกลือ อ.กันตัง จ.ตรัง พบพะยูนลอยตายอยู่บริเวณปากคลองป่าแกง จึงนำซากพะยูนตัวดังกล่าวมาให้กับทางเจ้าหน้าที่ที่ทำการเขตห้ามล่าสัตว์ป่าหมู่เกาะลิบง (แหลมจูโหย) เบื้องต้นเจ้าหน้าที่ได้ตรวจสอบพะยูนตัวดังกล่าว พบว่าเป็นพะยูน เพศเมีย อายุประมาณ 1 ปีครึ่ง ความยาวประมาณ 140 เซนติเมตร ความโตรอบลำตัวประมาณ 100 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 45-55 กิโลกรัม สภาพสมบูรณ์ไม่พบบาดแผล มีเพรียงทะเลเกาะตามลำตัว ตายมาแล้วประมาณ 2-3 วัน ทั้งนี้ เนื่องจากมีฝนตกหนักและมีคลื่นลมแรงจึงไม่สามารถนำซากพะยูนมาลงบันทึกประจำวันได้ เจ้าหน้าที่จึงได้นำซากพะยูนแช่ดองน้ำแข็งไว้ ก่อนจะลงบันทึกประจำวันที่ สภ.กันตัง
อย่างไรก็ตาม วันที่ 17 สิงหาคม ของทุกปี เป็นวันอนุรักษ์พะยูนแห่งชาติ ตามมติคณะกรรมการนโยบายและแผนการบริหารจัดการทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งแห่งชาติ ครั้งที่ 2/2562 เมื่อวันที่ 23 กันยายน 2562 นอกจากนี้ ในที่ประชุมยังมีมติเห็นชอบแผนอนุรักษ์พะยูนแห่งชาติ เน้นเป้าหมายเพิ่มประชากรพะยูน การดูแลพื้นที่อาศัยของพะยูนพะยูน ได้รับการประกาศให้เป็นสัตว์ป่าสงวนตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2562 อนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศซึ่งชนิดสัตว์ป่าและพืชป่าที่ใกล้สูญพันธุ์หรือไซเตส (CITES) พะยูนได้อยู่ในบัญชีหมายเลข 1 ลำดับที่ 86 ของบัญชีไซเตส ซึ่งเป็นสัตว์ที่ห้ามค้าโดยเด็ดขาด ยกเว้น เพื่อการศึกษาวิจัย และเพาะพันธุ์เท่านั้น ซึ่งในประเทศไทยแหล่งที่พบพะยูนมากที่สุดคือ เขตห้ามล่าสัตว์ป่าหมู่เกาะลิบง จ.ตรัง ซึ่งถือได้ว่าเป็นบ้านหลังใหญ่ของพะยูนในประเทศไทย