เมื่อกว่า 6 ทศวรรษที่แล้ว ณ ผืนป่าอันอุดมสมบูรณ์ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ได้มีพระราชกรณียกิจอันทรงคุณค่าที่เกิดขึ้น เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2502 พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เสด็จประพาสน้ำตกห้วยยาง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
ภาพแห่งวันนั้นเต็มไปด้วยพระราชอัธยาศัยอันอบอุ่น ทั้งสองพระองค์ทรงเสวยพระกระยาหารกลางวันท่ามกลางร่มไม้ใบหญ้า ทรงบรรเลงปี่คาริเนตร่วมกับผู้ติดตามด้วยพระสุขุมาลพระทัย และทรงสรงพระวรกายในสายน้ำใสเย็นของน้ำตกห้วยยางชั้น 3 เพื่อผ่อนคลายพระอิริยาบถ
การเสด็จประพาสในครั้งนั้นไม่ใช่เพียงการพักผ่อนหย่อนพระทัย แต่คือการทรง “เรียนรู้” และ “เข้าพระทัย” ถึงคุณค่าแท้จริงของผืนป่าและต้นน้ำลำธาร ที่มีความหมายต่อชีวิตผู้คนอย่างล้ำลึก
จากความทรงห่วงใยที่พระองค์ทรงมีต่อธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงสอนข้าราชบริพารเสมอให้ช่วยกันรักษาป่า และในวันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2526 ได้มีพระราชดำรัสที่ทรงความหมายอย่างยิ่งว่า
“…น้ำตกนี่แหละคือคุณสมบัติของป่า ที่เราต้องมีป่าเอาไว้ก็เพื่อช่วยบรรยากาศให้มีความสมดุลกัน ฝนตกต้องตามฤดูกาล การที่เราตัดไม้กันหมด นี่ไม่ใช่ทำให้ไม้หมดจากป่าไปเท่านั้น มันหมายถึงเราทำลายสภาพบรรยากาศทั้งหมดด้วย…”
พระราชดำรัสครั้งนั้นสะท้อนถึงพระราชปณิธานสีเขียว ที่ทรงมีมาตั้งแต่เนิ่นนาน พระองค์ทรงเห็นภาพรวมของระบบนิเวศอย่างชัดเจนว่า
“การตัดไม้ทำลายป่า” ไม่ใช่แค่การสูญเสียทรัพยากร แต่คือการทำลายระบบชีวิตทั้งหมด รวมถึงวัฏจักรของฝนฟ้าและอากาศ
วันนี้ น้ำตกห้วยยางได้กลายเป็นอุทยานแห่งชาติน้ำตกห้วยยาง ที่อนุรักษ์ไว้ให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้และสัมผัส เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่เต็มไปด้วยความงดงามของธรรมชาติ และเป็นเครื่องเตือนใจถึงพระราชปณิธานของพระองค์ท่านที่ว่า “ป่าคือชีวิต”
พระราชกรณียกิจเมื่อครั้งวันนั้นได้ปลูกฝังจิตสำนึกรักษ์ป่าให้กับคนไทยหลายชั่วอายุคน ทุกหยดน้ำที่ไหลลงมาจากน้ำตกห้วยยาง ล้วนเล่าเรื่องราวของพระราชปณิธานสีเขียวที่ยังคงดำเนินต่อไป เพื่อลูกหลานของเราในวันข้างหน้า.
